మాతృత్వం

మాతృత్వం

ఆకృతి పొందని ఆకారమేదొ

కడుపులో.....కదలిక మొదలెట్టగానె

నాలో ఎదో తీయని భావన...

నేనెంతో సాధించినట్లు, ఏదో గెలిచినట్లు

ఈ నాలుగు మాసాల కాలనికే

నాకు నేనే అపురూపంగా... మురిపెంగా అనిపిస్తూ..

రోజు రోజుకూ వచ్చే కొత్త మార్పులకు

మనసుల్లసిల్లుతుంటే..... యదపొంగుతుంటె

ఉదరంలో శిశువు మరికొంత పెరిగి

బుల్లిబుల్లి పాదాలతో కదలి.. బుడుంగుమంటూ

బుజ్జిగాడి అల్లరి మొదలయి

ఏడుమాసాల పాపాయిగా ఎదిగినాక

ఎపుడూలేని ఆనందం.... అనుభూతిలో ఉండగానె

తొమ్మిదవ మాసం ప్రవేశించి...యిక
చిన్నారి రాకకోసం ఎదురుచూపు

చిత్రమయిన అనుభూతి

ఆ అనుభవం ఎలా వుంటుందో అని

కొంత అలజడి , అదొరకం ఆందోళన

ఇంతలోనె… అనుకున్న ఆ క్షణం రానేవచ్చింది.

అదోలా నడుములో... అర్ధంకాని నొప్పి

అంగుళం అంగుళం కదులుతూ

పాపాయి పొట్ట చీల్చుకుంటూ వస్తున్న భావన

భరించలేక మెలితిరుగుతూ... అనుకున్నా..

బుద్దుంటె మరింక కనకూడదు.. అని

అలాగె.. ఆ రాత్రంతా నన్నేడిపిస్తూ,

నాకు.. నరకాన్ని చుపిస్తూ..

తెల్లారెసరికి వచింది కేర్ కేర్ మంటూ...

మెత్తని పొత్తిళ్ళలో మరింత మెత్తగా

లేతగులబి మొగ్గలా.. ముద్దుగా.

సొలిపొతున్న కళ్ళను విప్పార్చి చుసుకున్నా

ఎంత ముద్దుగా ఉందో నా బంగారుతల్లి

ఎంత గర్వమో నాలో ఆకాశంలా

మనసంతా ఆనందమె నిండగా

అపురూపంగా గుండెలకదుముకుంటుంటె

అనిపించింది.... యిలాంటి చిన్నారులను

ఎంతమందినయినా కనొచ్చని.

నా మనసు నన్ను చూచి నవ్వింది

మరెంతసేపయిందనీ...బుద్దుంటే

కనకూడదు అనుకుని

యింతలొ అంత బుద్దీ ఏమయినట్లు ..?

అదేకదా విచిత్రం... అమ్మమనసు చిత్రం

యిలాంటి అనుభూతి కోసం,

ఈ ఆనందంకోసం , ఈ ఆత్మవిశ్వాసంకోసం

ఈ తృప్తి కోసం.... ఏ నరకమయినా భరించి

పేగులు తెంచుకుంటూ వచ్చే చిన్నారులను

కనాలనె అనుకుంటుంది... ఆడది

అందుకేనేమొ అది "మాతృత్వం " అయింది

ఎప్పటికీ కొత్తదిలా, ఎప్పుడూ కావాలనిపించేలా

ఏ తల్లీ మరువలేనిది మరపురానిది
ఈ "మాతృత్వం"... అదే "మాతృతత్వం"

రచయిత్రి ; దేవి