ఎదురుచూపులు

1 . "శృంగారం"

సుమ కోమల

కోమలి మదిలో గుబులు రేపుతూ

వెన్నెల రేడుకు వేడుకేమిటో

సగం దాగి సంగతేమిటంటున్నాడు.



గుబురు గున్నమామిడి

తోట పక్కన ఏటి ఒడ్డులో

మిసమిసల గుసగుసలేవో

సంగమించాలని వేచిన వేళ

అల్లరి అలలు అల్లన సాగి

అలజడి చేస్తున్నాయెందుకో

అసలె... పొంగే పరువం

ఆపై... రగిలే విరహం

ఏంతకూ... వినరాని

విభుని పాదాల సవ్వడికై

కాచుకున్న తరుణంలో



చిరు చిరు రుసరుసల కసుబుసులతో

నిలువని పసిడి పైటంచు

పైయ్యెదపై జారిపోతుంటె



అందుకు సై అంటూ

మరింత కవ్వించి... సహకరించె

చల చల్లని చిరుగాలి సందడి

మురిపెంగా విసిగిస్తుంటే



కడియాలందెలు, ముత్యాలదండలు

చెలి జూకాల భారాలు

యిక మోయలేనని

తనువు సొదపెడుతుంటె..

యింకెంతసేపో..

ఈ ఎదురుచూపు

నేనోపలేనని.. మది

మర్యాద మరచిపోతుంటె...



అతివా... నీ కలువకళ్ళలొ

రవ్వంత దిగులు తొంగిచూస్తొంది.



అయినా... అలివేణీ

విరహముకుడా మధురమె అన్నారు కదా !



వేచిన మనసుకి

వేయి వసంతాల సందడి తేదా……



హాయిని పంచే ఆతని అనురాగం

నీ సొంతం కాదా



అదిగో... అడుగుల సవ్వడి

అతడేనేమో... యిక

ఈ రేయి తని తీరదేమో.

* * * * * * * * * * * * * *

2. "సాంప్రదాయం "



చీర.. రవికలో

చూడ చక్కని సుందరి

నుదుట కుంకుమ.. చేతి కంకణాలె

భరత జాతి కన్నెకు పసిడి ఆభరణాలు



కవ్వించే జాబిలి

పుష్పించే పూలసందడి

ఆమెను ఆవిష్కరిస్తున్నాయేగాని

అవధులు దాటించలేదు



చిరుగాలి సరాగమాడి

పరువాల పరువును పలుకరించబోయినా



చాలులె... అంటూ

చేతిలో అడ్డుకుందిగానీ

ప్రకృతికి కూడా

తాను పలుచపడలేదు



కలువ కన్నులో కనిపించె ముగ్ధత్వం

మోములో అగుపించె అమాయకత్వం

వరించి వచ్చే విభునికోసం

ఎదురుచూస్తున్న వధువులా లేదూ...


అదీ మన సంస్కారం

అదే మన మాన ప్రాణం

అందుకె అందుతోంది మనకు

దేశ విదేశాల నమస్కారం.

* * * * * * * * * * * * * *

3. "మధ్యమం"



ఓ అందాల అతివా

నీ కన్నుల కలువలలో ఆ గుబులెందుకో

అందుకేనా .... ఆదమరపులో అరజారెను

పరువాల పసిడి పైటంచు



చల్లగ వీచే చిరుగాలి,

అల్లన సాగె అలల అల్లరి,

తొంగి చూచె కొంటె జాబిల్లి

వెన్నెల విరిసే హాయయిన వేళలో

ఎవరికోసమో ఈ ఎదురుచూపు ?



ఓ.. తెలిసిందిలే

ఈ లాహిరి లాలనలో

నిను లాలించే..

విభుని కోసమేకదా ఈ నీ నిరీక్షణ.

నీ చెలుని చేతిలోని

మల్లెల మత్తువాసనలు

ఏ కబురంపినాయో

కురుల కుబుసాల మిసమిసలు

వడివడిగ ముడివీడినాయి



అలివేణీ... యిక నీ ఆశ

నెరవేరే సమయం

నీ చెంతకు చేరనుంది

నీకు మధురమయిన

విందునందిచనుంది

సఖియా శెలవా మరియిక.



రచయిత్రి : దేవి